1. Yakup'la birlikte aileleriyle Mısır'a giden İsrailoğulları'nın adları şunlardır:
2. Ruben, Şimon, Levi, Yahuda,
3. İssakar, Zevulun, Benyamin,
4. Dan, Naftali, Gad, Aşer.
5. Yakup'un soyundan gelenler toplam yetmiş kişiydi. Yusuf zaten Mısır'daydı.
6. Zamanla Yusuf, kardeşleri ve o kuşağın hepsi öldü.
7. Ama soyları arttı; türeyip çoğaldılar, gittikçe büyüdüler, ülke onlarla dolup taştı.
8. Derken Yusuf hakkında bilgisi olmayan biri Mısır Kralı oldu.
9. Halkına, "Bakın, İsrailliler sayıca bizden daha çok" dedi,
10. "Gelin, onlara karşı aklımızı kullanalım, yoksa daha da çoğalırlar; bir savaş çıkarsa, düşmanlarımıza katılıp bize karşı savaşır, ülkeyi terk ederler."
11. Böylece Mısırlılar İsrailliler'in başına onları ağır işlere koşacak angaryacılar atadılar. İsrailliler Firavun için Pitom ve Ramses adında ambarlı kentler yaptılar.
12. Ama Mısırlılar baskı yaptıkça İsrailliler daha da çoğalarak bölgeye yayıldılar. Mısırlılar korkuya kapılarak
13. İsrailliler'i amansızca çalıştırdılar.
14. Her türlü tarla işleri, harç ve kerpiç yapımı gibi ağır işlerde yaşamı onlara zehir ettiler. Bütün işlerinde onları amansızca kullandılar.
15. Mısır Kralı, Şifra ve Pua adındaki İbrani ebelere şöyle dedi:
16. "İbrani kadınlarını doğum sandalyesinde doğurturken iyi bakın; çocuk erkekse öldürün, kızsa dokunmayın."
17. Ama ebeler Tanrı'dan korkan kimselerdi, Mısır Kralı'nın buyruğuna uymayarak erkek çocukları sağ bıraktılar.
18. Bunun üzerine Mısır Kralı ebeleri çağırtıp, "Niçin yaptınız bunu?" diye sordu, "Neden erkek çocukları sağ bıraktınız?"
19. Ebeler, "İbrani kadınlar Mısırlı kadınlara benzemiyor" diye yanıtladılar, "Çok güçlüler. Daha ebe gelmeden doğuruyorlar."
20. Tanrı ebelere iyilik etti. Halk çoğaldıkça çoğaldı.
21. Ebeler kendisinden korktukları için Tanrı onları ev bark sahibi yaptı.
22. Bunun üzerine Firavun bütün halkına buyruk verdi: "Doğan her İbrani oğlan Nil'e atılacak, kızlar sağ bırakılacak."
2. Ruben, Şimon, Levi, Yahuda,
3. İssakar, Zevulun, Benyamin,
4. Dan, Naftali, Gad, Aşer.
5. Yakup'un soyundan gelenler toplam yetmiş kişiydi. Yusuf zaten Mısır'daydı.
6. Zamanla Yusuf, kardeşleri ve o kuşağın hepsi öldü.
7. Ama soyları arttı; türeyip çoğaldılar, gittikçe büyüdüler, ülke onlarla dolup taştı.
8. Derken Yusuf hakkında bilgisi olmayan biri Mısır Kralı oldu.
9. Halkına, "Bakın, İsrailliler sayıca bizden daha çok" dedi,
10. "Gelin, onlara karşı aklımızı kullanalım, yoksa daha da çoğalırlar; bir savaş çıkarsa, düşmanlarımıza katılıp bize karşı savaşır, ülkeyi terk ederler."
11. Böylece Mısırlılar İsrailliler'in başına onları ağır işlere koşacak angaryacılar atadılar. İsrailliler Firavun için Pitom ve Ramses adında ambarlı kentler yaptılar.
12. Ama Mısırlılar baskı yaptıkça İsrailliler daha da çoğalarak bölgeye yayıldılar. Mısırlılar korkuya kapılarak
13. İsrailliler'i amansızca çalıştırdılar.
14. Her türlü tarla işleri, harç ve kerpiç yapımı gibi ağır işlerde yaşamı onlara zehir ettiler. Bütün işlerinde onları amansızca kullandılar.
15. Mısır Kralı, Şifra ve Pua adındaki İbrani ebelere şöyle dedi:
16. "İbrani kadınlarını doğum sandalyesinde doğurturken iyi bakın; çocuk erkekse öldürün, kızsa dokunmayın."
17. Ama ebeler Tanrı'dan korkan kimselerdi, Mısır Kralı'nın buyruğuna uymayarak erkek çocukları sağ bıraktılar.
18. Bunun üzerine Mısır Kralı ebeleri çağırtıp, "Niçin yaptınız bunu?" diye sordu, "Neden erkek çocukları sağ bıraktınız?"
19. Ebeler, "İbrani kadınlar Mısırlı kadınlara benzemiyor" diye yanıtladılar, "Çok güçlüler. Daha ebe gelmeden doğuruyorlar."
20. Tanrı ebelere iyilik etti. Halk çoğaldıkça çoğaldı.
21. Ebeler kendisinden korktukları için Tanrı onları ev bark sahibi yaptı.
22. Bunun üzerine Firavun bütün halkına buyruk verdi: "Doğan her İbrani oğlan Nil'e atılacak, kızlar sağ bırakılacak."